די בעל־הביתטע איז אַזױ חוצפּה, װײַל זי איז זיכער, אַז זי װעט דאָס אַלץ אַרױפֿטאָן. און אפילו זי וועט עס קריגן אין מויל, וועט זי זיך נישט אויפרעגן. האָט דער נעגער אַרײַנגעטאָן די בלאָנדע כלב אין שטײַג, און זי דאַן געטרונקען פֿון זרעמען ― זאָל זי געדענקען, װי אַזױ זי זאָל זיך פֿירן אין דעם בעל־הבית.
וואָס אַ באָכער אין טאַטוז געקומען געזונט. איינער שטופּט איר, דער אַנדערער זויגט — שיין. וואָס אַוואַנסירטע לעזביאַנז זיי האָבן, זיי וועלן טאָן דאָס אַלע זיך און איר טאָן ניט האָבן צו בעטן זיי. ס'איז געווען אַ גרויסער דרײַ, קיינער איז נישט געלעגן ווי אַ קלאָץ און עס איז געווען אינטערעסאַנט.
איך ווינטשן איך קען געפֿינען עטלעכע ביטשיז ווי איר צו איבערחזרן